Verbal Modern Art

Long ago, the Queen of Sarcasm called out to her doting subjects on a matter of high entertainment value, and...gosh! the introduction is taking longer than the tag. Shoot! Move on!

I am thinking about...
Why are 'Moving On' and 'Growing Up' so overrated?!

I said...
I don't want to go to the gym. I am thin. I swear. Just look at me through my eyes.

I want to...
Sleep on Amma's lap. The last time I did that, I was 13 and suffering from jaundice.

I wish...
I knew how certain people were living right now.

I hear...
voices in my head. A different life in a parallel Universe.

I wonder...
If pain really serves any purpose in life.

I regret...
The fact that I have so many things to regret.

I am...
Who you want me to be in your moment of need. Everything and Nothing.

I dance...
Nonstop. In the shower, while vaccuming, watching TV, picking groceries and cooking. My favorite is ofcourse, The Dappankoothu where in I can dance any which way I please.

I sing...
love songs with my eyes closed.

I cry...
Too much, too often, for people who care too little.

I am not always...
This insane. Sometimes, I am worse.

I make with my hands...
Jigsaw puzzles, paper crafts, lobster dinners and many more.

I write...
everything that I feel coz I get tongue-tied when I have to speak it out.

I confuse...
People who are slow to wit and sarcasm. The rest of the world and I are in sync.

I need...
to make up my mind.

And finally...
I am waiting by my window for Peter Pan to fly in and take me to Neverland.


Yipee! I am finally done. I pass this tag to:

Gif/Duck and Vee and Anyesha-- They need to write more often.
Jax -- Coz I just feel like it.
RS -- She tagged me once and nothing is sweeter than revenge :p

The Contest

Voting has begun at Thenkoodu for the contest and it is open until June 25th.
So if you liked any story not just mine, do drop in, register yourself and cast a vote please.
However cheap this canvassing I might be, I will stick with it :)

Thank you!

A New Beginning

With the encouragement I received for my Thamizh post, I've started a new thamizh blog. I have also moved(as in re-wrote) most of the thamizh posts I had here in this blog to that site. I am not sure how much I would be able to write in both English & Thamizh, but for now am optimistic.

The blog is here.
The food blog has been updated with recipes.

Have fun!

On a Boring, Hot Monday Afternoon

Is it possible to be an old-fashioned romantic and a fashionplate for the modern age, all at once? Somehow, you make it work. You're a living contradiction: intelligent and worldly, yet constantly surprised by what life throws at you; fiercely independent, yet desperately longing for lasting love. With all of that going on in your head, it's a wonder you even get up in the morning!

One of those posts

... filled with random jottings to while away a Sunday morning when The Mr sleeps peacefully on the couch. Before you raise cudgels against me, The Mr's fever got worse early this morning on its way out and after I made sure he had his medicines and was comfortable watching old songs on Sun Tv, i dozed off like any doting Missus :p

• It's amazing to blog to the music of Rang De Basanti. And while on it, Aamir Khan is so awesome in that movie esp in the scene when he realises the Brit girl can speak Hindi :)
• Not just kids, even husbands who act like kids when sick bring out the maternal instincts in you. Even if all you want to do is sit and close your eyes after bringing in a big load of laundry up 2 flights, you walk in to the kitchen with a smile to make the chutney he wants and let him watch that awful baseball :)
• I lost my fave green blouse which made me look all cutesy-cutesy :( Must have left it in the laundry room. Waaaaaaaaaaaaaah!
• I miss home.
• Realised I can no more sit on the sofa and wait for Amma to walk in with a plate of vadais. It's time for me to walk in with the said plate while others sit and wait. What? When did that change take place?!!! Nooooooooooooooooooooo!
• Curtis Stone (of TLC's Take Home Chef) is as scrumptious as the food he cooks :D I too dress up nowadays when I go to do groceries but then that silly man never visits East Coast :(
• If you are my bestest friend of many years, then you attend my wedding even if your Manager sits on your head afterwards. Especially if you are in the country. There, I have said it! I don't feel light and the person concerned won't read it but what the heck!
• I want to go back to Chennai.
• I absolutely loved Bluffmaster, the main reason being the ooh-la-la Abhishek Bachchan. I repeatedly played the movie some 3 times and whistled & danced everytime he came on screen (which was some 90% of the time) while the Mr threatened to not give me any dinner if I don't shut up :p
• The 3 weekends we planned to go to the beach, it poured cats and dogs in Nashua. The one wknd the sun comes out, The Mr is down with flu. God is definitely Man.
• I want to be told I look cute when i wear my new turquoise blue halter neck blouse even if reality is far from truth. After all, that's the tag line of my blog :D
• Mayaavi song , "காத்தாடி போல ஏன்டி என்னை சுத்தற?" is an awesome song to drive to. On our last trip, as the Mr tried to shorten the 9 hr drive, I danced to the song in the passenger seat making the cars ahead change lanes faster to avoid us ;)
• Last night I drove The Mr to the hospital and back as smoothly as a knife sliding through butter. The fact he was too spent to point out mistakes could have helped :p Whatever be the case, am so proud of myself. American roads - here i come!!!
• I want Amma. Right Here, Right Now!

ஜன்னலோர கவிதைகள்

எங்க காலனில மொத்தம் 90 வீடுகள். நாங்க இருந்தது M ப்ளாக்கில், முதல் மாடி. எங்க வீட்டுக்கு நேர் பின்னாடி H ப்ளாக். அதுல ரெண்டாவது மாடில காமினி வீடு. எனக்கும் அவளுக்கும் 8 வயசு வித்தியாசம். 90 வீட்டுல 30ல தான் ஆட்கள் இருந்தாங்க. அதுவும் 14 வயசுல ஒரு பொண்ணும் கிடையாது. இந்த பசங்க நம்மள விளையாட்டிலயும் சேர்த்துக்க மாட்டனுக. எனக்கு அந்த 8 வயசு பெரிய விஷயமா தெரியல. எனக்கு என்னோட சிடுசிடுக்கும் ராணி மிஸ்ஸும், அவங்க கட்டியிருந்த லோஹிப் சேலையை பத்தி சொல்லனும், அவளுக்கு அவ பாய்ப்ரென்ட பத்தி சொல்லனும். ரெண்டு பேருக்கும் ஒரு உயிருள்ள டைரி கிடைச்ச சந்தோஷம்.

அந்த முஸ்லிம் குடும்பம் வந்து இறங்கியப்போ நாங்க எங்க வீட்டுக்கு பின்னாடி இருந்த சம்பு மேல உட்கார்ந்து பேசிட்டிருந்தோம். மூட்டை, முடிச்சு இறங்கிய பத்தாவது நிமிஷம், அந்த வீட்டுல இருந்த ரெண்டு பசங்க விளையாட ஓடிடானுங்க. எனக்கு சிரிப்புதான் வந்தது. எப்படி தான் இப்படி பைத்தியமா இருப்பாங்களோ? அவங்க குடி வந்தது H ப்ளாகில் முதல் வீடு. என்னோட ரூம் ஜன்னல் வழியா அவங்க வீட்டு வாசல் தெரியும். ஒரு வாரத்தில் காமினி கண்டுபிடித்தது : அந்த வீட்டூல 2 பசங்க, 2 பொண்ணுங்க. ஆனா மூத்த பையனுக்கு தான் என்னோட வயசு. மத்தவங்க எல்லாம் ரொம்ப சின்ன பசங்க. சரி, இந்த தடவையும் நமக்கு செட் சேராதுபோலனு தோணிச்சு.

என் வாழ்க்கை எப்போதும் போல சுமூகமா போச்சு, அந்த வயத்துவலி வரவரைக்கும். செத்து போன மாதிரி இருந்தது. வீட்டுல ஒரே கொண்டாட்டம். நான் குமரியாய் மறுபிறவி எடுத்திருக்கேனு சொன்னாங்க. எனக்கு இந்த மாற்றமும் பிடிக்கலை, அதோட வந்த கெடுபிடியும் பிடிக்கலை. 6 மணிக்குமேல வெளிய போகாதே! தனியா சுத்தாதே! சத்தமா பேசாதே! சே! இப்படினு தெரிஞ்சுருந்த, நான் காமினி மாதிரி பெரிய பொண்ணாகிறதுக்கு அவசரபட்டிருக்க மாட்டேன். இன்னும் கொஞ்ச நேரம், சம்புமேல உக்கார்ந்திருப்பேன்.

இந்த ஆதங்கம் ஒரு பக்கம் இருக்க, காமினி என்னை ஒரு புதிய உலகத்துக்கு கூட்டிட்டு போனா. ஒரு பெண் தன்னை அழகாகிக்க எவ்ளோ செய்ய வேண்டியிருக்கு? ஒரு சின்ன நூல் வச்சு, ஒவ்வொரு புருவ முடியும் புடுங்கறது, யப்பா! சொல்லி மாளாது அந்த வலி. பட்டா தான் புரியும். அப்புறம், 'வேக்ஸ்ஸிங்'! வலி தாங்காம கத்திட்டேன். பட்டு தோலுக்கு, இன்னும் எவ்ளோதான் படனுமோ? இவ்வளவு பண்ணியும், "மாசரு பொன்னே"னு ஒருத்தரும் என்னை பார்த்து பாடலை.

இப்படியே ஒரு வருடம் கழிந்தது. நானும் என்னோட புது வாழ்க்கையும் ஒரு வழியாக ராசி ஆயிட்டோம். ஒரு நாள் படிச்சு முடிச்சி, ஜன்னல் கதவை அடைக்கும் போது தான் அவனை பார்த்தேன். பின் வீட்டு முஸ்லிம் பையன். அவங்க வீட்டு பால்கனியில் பேப்பர் படிச்சுட்டிருந்தான். ராத்திரி 11 மணிக்கு. நான் அவனை பார்த்த நேரம், அவனும் என்னை பார்த்துட்டுதான் இருந்தான். இது வரைக்கும், வெறும் "அந்த முஸ்லிம் பையன்" ஆக இருந்த நிழலுக்கு முதல் தடவையா ஒரு உருவம் குடுக்க முடிஞ்சது. அந்த உருவம் எனக்கு பிடிச்சும் இருந்தது.

அதற்குபின், நான் எப்போ என் ரூமுக்கு போனாலும் என் ஜன்னல் வழியா ஒரு நோட்டம் விடுவேன், அந்த அழகான கண்கள் என்னை பார்க்குதானு தெரிஞ்சுக்க. அவனுக்கு நான் அழகா தெரிஞ்சேனானு எனக்கு தெரியாது. அவன் பேர் தெரியாது. அவனோடு பேச முயன்றது இல்லை. ஏன், தெரிஞ்ச மாதிரி சிரிச்சதுகூட கிடையாது.

ஆனா, அந்த முதல் பார்வை பரிமாற்றம் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை தொடங்கி வச்சுது. அது வரைக்கும் வீட்டின் கடைக்குட்டி தான் கதவை திறப்பாள். ஆனா இவன் ஒடி வர அரம்பித்தான். ஆச்சர்யமாய் அவன் தங்கை பார்க்க, இவன் கண்ணில் சிரிப்போடு, நிதானமா உள்ளே செல்வான். எங்க வீட்டிலோ, எப்பவும் டீவி முன்னாடி படிக்கிற பொண்ணு இவ்ளோ சமத்தா ரூமில படிக்கறாளேனு பூரிப்பு.

தோழிகள் கிண்டல் செய்ய, எங்கள் கண் சம்பாஷனை தொடர்ந்தது. ஒரு முழு வருடத்துக்கு. அவன் பேசாத கவிதைகள் என் டைரி பக்கங்களை நிரப்பின. அந்த ஒரு வருடம் நான் கேட்ட ஒரே பாடல் "கண்ணாளனே, எனது கண்ணை நேற்றோடு காணவில்லை". அது வரைக்கும் லூசா தெரிஞ்ச பையன், ஒரு புது வெளிச்சதுல, சகலகலா வல்லவன் கமல் மாதிரி மோட்டர் பைக்கை அனாயசமா என் மனசுக்குள்ள ஓட்டிட்டு வந்துட்டான்.

இப்ப நினச்சா சிரிப்பு வருது, ஆனா அன்னிக்கு அந்த தேடல், ஒரு இனம் புரியாத சந்தோஷத்தை தந்தது. அம்மா, அப்பா பேச்சை மீறல, எந்த பெரிய கனவும் காணாம, என்னோட சின்ன உலகத்துல நான் படைத்த சின்ன காவியம்.

அந்த கனா காலம் முடிஞ்சதுக்கப்புறம், ரெண்டு பேரும் பேசினோம். பப்ளிக் எக்ஸாம்க்கு எங்க டூஷன் போனும், எந்த கைடு நல்லது, யாரோட டீச்சர் நல்லா சொல்லி தராங்கனு நிறைய முக்கிய விஷயங்களை முக்கி முக்கி பேசினோம். நாளடைவுல ரொம்ப நல்ல நண்பர்கள் ஆனோம். என்னோட டைரில என்ன எழுதினேனு அவனும், ஏன் கதவுக்கு பின்னாடி இருந்து, ஒரு சின்ன இடுக்கு வழியா என்னை பார்த்தான்னு நானும் தெரிஞ்சுக்காமலே வளர்ந்துட்டோம்.

***********

பின்குறிப்பு - "வளர்சிதை மாற்றம்" - தேன்கூடு இந்த மாதப் போட்டிக்கான பதிவு இது. முதல் தடவை ஒரு தமிழ் போட்டிக்கு எழுதறேன், நீங்க வோட்டு போடறீங்களோ இல்லையோ, எவ்ளோ சுமார்னு ஒரு சின்ன பின்னூட்டமாவது இடுங்க. டான்க்ஸ் :)

Paper Confetti Shower

Little Princess stood in front of the mirror, lost in the many turquoise threads of her beautiful dress. The sunlight dancing with the maroon sequins throwing colourful shadows on the wall, making her smile. It was The Paper Festival. A day she never once thought would arrive as beautiful as it did today.

Of course, no festival can happen overnight. Compromises were the order of the day and the strain of holding it together put an undue stress on Little Princess. Sleepless nights, restless lifetimes later, the dawn finally arrived. Back in Little Princess' kingdom preparations had begun for the big event almost a month earlier. Gifts arrived bearing the King's seal on chariots led by stallions and silk scrolls were sent by the dozen, their paths lit by fireflies. The Queen Mother never left anything to chance. She even made the Royal seamstress stitch the most beautiful dress in the entire kingdom and sent it across, much to the amusement of The Man.

As the big event approached, Little Princess stood by her window and looked out. Her longing eyes searching the bright blue skies for homing pigeons, messengers of The Everglades. She longed to read the poetry of Bunny, listen to the songs of Thrush and Nightingale, but none arrived.

Little Princess moved away from the window. Somewhere deep within she knew that window had closed long ago. Things changed ever since she moved to The Man's kingdom. As much as she longed to be the same, Father Time had different ideas. There were prizes to be won, kingdoms to rule, strategies to be made and when one danced with such matters of great import, remembering The Paper Festival was just a triviality that could be missed.

The Gong resounded through the corridors. Little Princess hurriedly gathered her flowing dress and rushed out for the feast. She took her seat and looked at him. A playful glint twinkled in The Man's eyes as he took in her beauty, accentuated in her new turquoise dress and bathed in the soft candle light. A small smile creased her lips. A new beginning was being scripted in the papers.

Fairer Sex or not, Life's unfair!

Disclaimer: Rantsy -Antsy Post

• My best friend said I swear a lot nowadays. Damn it! What the bloody hell am I spposed to do?
• It's their semi-annual sale and I still need to shell out $35 for sth I like which is being manufactured in good ol' Madras. Aaaaaaaaaaargggggggh! Will some girl scout find their factory in the bylanes of Chennai and sneak a few items for me? :p
• All dieting came to nought. Apparently our weighing machine is at fault and I HAVEN'T lost 10 pounds. Bah! Technicalities, I say!
• A house can be cleaned only so many times. After the millionth time, one feels maybe under the sofa is indeed the best place for dirty coffee mugs and magazines.
• Husbands should know that the time between hairstyle changes is when you say "Darling you look ravishing!" and NOT "Honey, you need a haircut!"
• But the worst is when you spend 45 minutes on a marathon ISD call, to speak to 30 members of your family celebrating the first birthday of the newest additon to the family, from 87 yr old Grandpa to 4 year old niece who says "oohniform vangi aachi. Naan school po poren. Neenga eppo vareenga?" [Uniform has been bought. I am going to school. When will you come?] and you hang up to return to a cocoon of silence.

Life Sucks! I Want Amma!